eski sevgiliye atılmak istenen şiir

uzunca zamandır görmeyeli seni bir başka kadın, bir hoş olmuşsun kollarıma alıp da sarmayalı seni beyaz peynir gibiydin kaşar olmuşsun

"büsbütün unuttum seni eminim maziye karıştı şimdi yeminim kalbimde senin için yok bile kinim bence sen de şimdi herkes gibisin. "

...sen ki bir çöl güneşiydin tepemde durdun ama artık yakmıyorsun kerem'ini kadın yanında ne kadar çok sivilim devletinden kovulmuş bir devrimci gibi...

yarayla alay eder yaralanmamış olan bak nasıl da sararıp soluvermiş tanrıça kederlerden sen çok daha parlaksın çünkü sen tüm göklerdeki yıldızların ilki sen aydınlatırsın geceyi

hava soğuk,üşüyorum üşürsen üşü banane dişarda kar yağiyor yağarsa yağsin sanane fakirin yiyeceği yok allah düşünsün banane maaşlara zam yok bende para çok banane duydum ki karin ölecekmiş ölürse ölsün sanane sana miras kalacakmiş yahu baştan söylesene

aysel git başımdan sana göre değilim

artık kalbim yok ağladığımda sana düşündüğümde seni artık kalbim yok seni anlatırken birilerine,atmıyor kalbim atmıyor kalbim seni gördüğümde rüyalarımda istediğin gibi yaptım;artık kalbim yok! küçük bir velede verdim onu,oyuncak niyetine fırlattım attım doyursun karnını diye bir sokak köpeğine suda sektirdim bir kiremit parçası gibi ve bekledim batmasını bekledim batmasını yanan bir gemi nasıl ağlayarak denize dökülürse istediğin gibi yaptım;artık kalbim yok! artık kalbim yok baktığımda eski resimlere özlediğimde seni arta kalmış bir kalbim yok! yok!

yıllar geçti , yollar gecti her şey geçti ömrümden bir sen geçmedin bir senden geçemedim

ne hasta bekler sabahı, ne taze ölüyü mezar. ne de şeytan, bir günahı, seni beklediğim kadar. geçti istemem gelmeni, yokluğunda buldum seni; bırak vehmimde gölgeni gelme, artık neye yarar?

neyzen tevfik - yüre bre ehli deve şiirini ona adıyorum. okumanızı şiddetle tavsiye ederim...

tavuklar çiçek açmış ellerinde poğaça madem yüzme bilmiyon niye çıkıyon ağaca alakaya maydanoz bu ne biçim lacivert ben de seni seviyorum yaşasın cumhuriyet ! -alıntı.

çalışasın, didinesin yorulup tükenesin kıymetin bilinmesin ağlayasın, inleyesin dert görüp sürünesin gözyaşın silinmesin

duydum ki bana darılmışsın üzme beni arkadaşımsın langır lungur, tarhana bulgur bana gönül koyma çay koy

bu veda bildiklerin gibi değil sevgili. tükettin içimin seni anlamaya çalışan tarafını. şimdi sondan öte gidilecek yer kalmadi. dilim varmiyordu önceleri. şimdi dudağımdan buruk bir ayrılık şarkısı dökülüyor. hoşçakal sevgili. deli sevdamla hatırla beni.

eyvâh! .. ne yer, ne yâr kaldı, gönlüm dolu âh ü zâr kaldı. şimdi buradaydı gitti elden, gitti ebede gelip ezelden. ben gittim o hâksâr kaldı, bir kûşede târumâr kaldı. bâkî o, enîs–i dilden eyvâh! beyrût’ta bir mezâr kaldı.

biliyor musun az az yaşıyorsun içimde oysaki seninle güzel olmak var örneğin rakı içiyoruz, içimize bir karanfil düşüyor gibi bir ağaç işliyor tıkır tıkır yanımızda midemdi aklımdı şu kadarcık kalıyor. sen karanfile eğilimlisin, alıp sana veriyorum işte sen de bir başkasına veriyorsun daha güzel o başkası yok mu bir yanındakine veriyor derken karanfil elden ele. görüyorsun ya bir sevdayı büyütüyoruz seninle sana değiniyorum, sana ısınıyorum, bu o değil bak nasıl, beyaza keser gibisine yedi renk birleşiyoruz sessizce.

mağlup mu desem mahçup mu ama ikisi de değil ben garip sen güzel dünya umutlu öyle bir tuhafım bu akşamüstü sevgilim canavar götürür gibi iki yanım iki süngü

herkes kendini bi bok sanıyor sen ıkı bok sanıyorsun

arkadaşlar neden eski sevgiliye şiir atıyorsunuz mal mısınız?